به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

الکترود‌هایی که می‌توانند جایگزین دستگاه نوار قلب شوند

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۱۳۱۱۱

به نقل از نیو اطلس، پژوهشگران نوعی الکترود فوق نازک، ضد آب و بدون ژل را برای نظارت مستمر بر قلب ابداع کرده‌اند که نسبت به دستگاه‌های موجود در بازار، راحتی بیشتر و تحریک پوست کمتری دارد و در عین حال فعالیت الکتریکی قلب را به صورت دقیق اندازه‌گیری می‌کند.

نظارت بر قلب به مرور زمان برای تشخیص دادن ضربان غیر طبیعی، حملات قلبی و آنژین بسیار مهم است، اما کسانی که نوار قلب را در بیمارستان یا در کلینیک پزشکی انجام داده‌اند، می‌دانند که ۱۲ الکترود سرد و لزج ژل‌دار به سینه‌شان می‌چسبد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اکنون، پژوهشگران «مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن» (RMIT) الکترود‌های پوشیدنی فوق‌العاده نازک، سبک‌وزن و بدون ژل ساخته‌اند که می‌توانند امکان نظارت مستمر بر قلب را فراهم کنند، اما مشکلاتی را ندارند که معمولا با الکترود‌های مرطوب تجربه می‌شوند.

«مادو باسکاران» (Madhu Bhaskaran) از پژوهشگران این پروژه گفت: دستگاه‌های پوشیدنی موجود در بازار معمولا حجیم و سنگین هستند و ۱۲ الکترود مرطوب را شامل می‌شوند که بیمار را به دستگاه متصل می‌کنند، اما اختراع مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن می‌تواند در کف دست شما جای بگیرد. الکترود‌های مرطوب ناراحت‌کننده هستند، به مرور زمان خشک می‌شوند و تحریک پوست را به همراه دارند، اما دستگاه مؤسسه سلطنتی فناوری ملبورن به طور موثر فعالیت قلب را خواه کاربر در حال استراحت کردن باشد و خواه در حال تجربه کردن استرس ثبت می‌کند.

پژوهشگران طلا را به عنوان ماده الکترود خشک خود انتخاب کردند، زیرا از نظر شیمیایی بی‌اثر، بسیار رسانا و زیست‌سازگار است. گنجاندن لایه‌های نازک طلا در الکترودها، آن‌ها را سبک‌وزن کرد و به دریافت مؤثر سیگنال‌های قلب انجامید. پس از آزمایش کردن این فناوری با چندین شکل، الکترود‌ها روی یک طرح شش‌ضلعی قرار گرفتند که به خوبی به انحنا‌های پوست می‌چسبد و سیگنال‌های قلب را با دقت بیشتری می‌گیرد.

وزن دستگاه در مقایسه با سایر فناوری‌های پوشیدنی که معمولا چند صد گرم هستند، تنها ۱۰ گرم است. در حالی که یک دستگاه نوار قلب معمولی به ۱۲ الکترود نیاز دارد، پژوهشگران دریافتند که تنها سه نانوالکترود نازک می‌توانند قلب را به طور موثر کنترل کنند. الکترود‌های خشک در مقایسه با دستگاه نوار قلب سنتی، سطح دقت قابل مقایسه‌ای را ارائه می‌دهند. «پیتر الانگو» (Peter Elango) سرپرست این پژوهش گفت: الکترود‌های خشک که کمتر از یک دهم عرض موی انسان را دارند، به سیگنال‌های قلبی کاربر بسیار حساس هستند.

الکترود‌ها بی‌سیم هستند و از طریق بلوتوث به دستگاه نوار قلب متصل می‌شوند. می‌توان الکترود‌ها را در قسمت‌هایی از بدن مانند پشت گردن قرار داد که اگرچه غیرعادی است، اما مزایایی دارد.

الانگو ادامه داد: حتی زمانی که این دستگاه پشت گردن کاربر قرار داده شود، می‌تواند سیگنال‌ها را بگیرد. این فناوری برای بیماران بخش مراقبت از سالمندان، از جمله برای افرادی که به زوال عقل مبتلا هستند، ایده‌آل است. الکترود‌ها آب‌گریز هستند؛ به این معنی که خیس نمی‌شوند و برخلاف سایر دستگاه‌ها، کاربر می‌تواند هنگام انجام دادن فعالیت‌های زیر آب مانند شنا و دوش گرفتن، دستگاه را بپوشد.

پژوهشگران معتقدند که الکترود‌های خشک پوشیدنی آن‌ها را می‌توان در مراقبت‌های بهداشتی از راه دور، مراقبت‌های سرپایی و به عنوان یک دستگاه پزشکی پیشگیرانه مورد استفاده قرار داد. الکترود‌ها علاوه بر اینکه یک دستگاه مستقل هستند، این پتانسیل را نیز دارند که برای نظارت بلندمدت بر قلب در پارچه‌های پوشیدنی جاسازی شوند.

این پژوهش در مجله «AIP Applied Physics Reviews» به چاپ رسید.

منبع: ایسنا

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی فناوری

منبع: باشگاه خبرنگاران

کلیدواژه: دستگاه نوار قلب حملات قلبی دستگاه نوار قلب الکترود ها سیگنال ها بر قلب

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۱۳۱۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

برای نابودی ویروس‌ها پنجره را باز کنید!

پژوهشگران می‌گویند سطوح بالاتر کربن دی اکسید(CO2) به این معنی است که ویروس‌ها طول عمر بیشتری خواهند داشت و افراد بیشتری را آلوده می‌کنند، بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه موثر برای کم کردن ویروس‌های معلق در هوا باشد.

به گزارش ایسنا، کربن دی اکسید یک عمل کلیدی برای بیشتر زنده ماندن ویروس‌های معلق در هوا و در نتیجه احتمال انتشار بیشتر آنهاست. بنابراین باز کردن پنجره می‌تواند یک راه علمی برای جلوگیری از انتشار ویروس‌های تنفسی نسبت به آنچه که در ابتدا پیش‌بینی شده بود، باشد.

به نقل از ان‌ای، با ظهور کووید-19، جهان یاد گرفت که بودن در فضای نزدیک با فرد یا افراد دیگر چگونه می‌تواند خطر ابتلا به این ویروس را افزایش دهد.

اکنون تحقیقات جدید به رهبری پژوهشگران دانشگاه بریستول در بریتانیا یک پاسخی به این پرسش داده است که چگونه و چرا ویروس‌های تنفسی موجود در هوا برای مدت طولانی‌تری در فضاهای بسته باقی می‌مانند. آنها می‌گویند پای کربن دی اکسید در میان است.

آلن هادرل، سرپرست و نویسنده ارشد این مطالعه و محقق ارشد علوم هواپخش در دانشکده شیمی دانشگاه بریستول می‌گوید: ما می‌دانستیم که ویروس عامل کووید-19 موسوم به SARS-CoV-2 مانند سایر ویروس‌ها،  از طریق هوایی که تنفس می‌کنیم، پخش می‌شود، اما این مطالعه نشان‌دهنده پیشرفت بزرگی در درک ما از این است که دقیقاً چگونه و چرا این اتفاق می‌افتد و مهم‌تر اینکه چه کاری می‌توان برای متوقف کردن آن انجام داد.

کربن دی اکسید(CO2) یک شاخص خوب برای سنجش تهویه در یک فضای داخلی است. تعداد افراد در یک اتاق بر غلظت CO2 تأثیر می‌گذارد و از آنجایی که هم کربن دی اکسید و هم ویروس‌های تنفسی دیگر در هوای بازدمی وجود دارند، منطقی است که از غلظت CO2 به عنوان شاخصی برای خطر انتقال ویروس استفاده شود.

در اینجا ما باید کمی عمیق‌تر به بررسی تنفس بپردازیم. PH بالای (قلیایی) بازدم ناشی از ترشحات تنفسی است که از آن منشاء می‌گیرد. به عنوان مثال، بزاق و مایع ریه حاوی سطوح بالایی از بی‌کربنات قلیایی هستند. pH قطرات خارج شده در تنفس با تبخیر بی‌کربنات به گاز CO2 تغییر می‌کند، اما تحت تأثیر عواملی مانند رطوبت نسبی، اندازه قطرات و غلظت CO2 در محیط قرار می‌گیرد.

از آنجایی که تصور می‌شود PH محرک عفونت‌پذیری ویروس‌های معلق در هوا باشد، پژوهشگران بررسی می‌کنند که آیا غلظت CO2 محیط بر پایداری ویروس‌های موجود در هوا (هوا پایداری) و خطر انتقال آنها تأثیر می‌گذارد یا خیر.

در شرایط همه‌گیری کووید-19 از مانیتورهای سنجش CO2 برای تخمین تهویه ساختمان استفاده شد. هوای معمولی خارج از منزل حاوی حدود 400 قسمت در میلیون(ppm) کربن دی اکسید است. در فضاهای داخلی معمولی و دارای تهویه مناسب، غلظت بین 400 تا 1000 ppm است. در فضاهای دارای تهویه ضعیف، غلظت CO2 می‌تواند از 2000 ppm بیشتر شود و در محیط‌های شلوغ‌تر از 5000 ppm بالاتر رود.

پژوهشگران با تغییر غلظت CO2 در هوا بین 400 ppm و 6500 ppm، ارتباط بین غلظت CO2 و مدت زمانی که ویروس‌های موجود در هوا عفونی می‌مانند را تأیید کردند.

در مقایسه با CO2 معمولی جو که حدود 500 ppm است، افزایش متوسط در CO2 از 400 ppm به 800 ppm در محدوده یک اتاق با تهویه خوب منجر به افزایش قابل توجهی در هواپایداری ویروس برای همه سویه‌های ویروس SARS-CoV-2 از جمله دلتا، بتا و اومیکرون پس از دو دقیقه شد. ضمن اینکه تفاوتی در میزان عفونت و سرایت‌پذیری بین 800 و 6500 ppm مشاهده نشد.

افزایش غلظت CO2 عمیقاً بر سرایت‌پذیری SARS-CoV-2 در طول زمان تأثیر گذاشت. در مقایسه با هوای معمولی، زمانی که غلظت کربن دی اکسید 3000 ppm بود (مشابه غلظت یک اتاق شلوغ) ویروس‌ها پس از 40 دقیقه تقریباً 10 برابر بیشتر عفونی باقی ماندند.

هادرل می‌گوید: این رابطه روشن می‌کند که چرا رویدادهای اَبَرپخش‌کننده ممکن است تحت شرایط خاصی رخ دهند. PH بالای قطرات بازدمی حاوی ویروس SARS-CoV-2 احتمالاً عامل اصلی عفونت است. CO2 هنگامی که با قطرات برهمکنش می‌کند مانند یک اسید عمل می‌کند. این باعث می‌شود که pH قطرات کمتر قلیایی شود و در نتیجه ویروس درون آنها با سرعت کمتری غیرفعال شود.

خوشبختانه توصیه پژوهشگران برای کاهش عفونت ویروسی یک توصیه ساده است.

هادرل می‌گوید: به همین دلیل است که باز کردن یک پنجره یک استراتژی کاهش موثر است، زیرا هم از نظر فیزیکی ویروس را از اتاق خارج می‌کند و هم باعث می‌شود قطرات هواپخش برای ویروس سمی‌تر شوند.

با توجه به تمرکز جهانی بر کاهش CO2 جو که دانشمندان اقلیم پیش‌بینی می‌کنند در دهه‌های آینده به بیش از 550 ppm افزایش یابد، پژوهشگران می‌گویند یافته‌های آنها پیامدهای گسترده‌تری دارد.

هادرل می‌گوید: بنابراین، این یافته‌ها پیامدهای گسترده‌تری نه تنها در درک ما از انتقال ویروس‌های تنفسی، بلکه اینکه چگونه تغییرات در محیط ما ممکن است احتمال همه‌گیری‌های آینده را تشدید کند، دارد.

وی افزود: داده‌های مطالعه ما نشان می‌دهد که افزایش سطح CO2 در جو می‌تواند با افزایش قابلیت انتقال سایر ویروس‌های تنفسی از طریق افزایش مدت زمانی که آنها در هوا عفونی می‌مانند، همزمان باشد.

این مطالعه در مجله Nature Communications منتشر شده است.

انتهای پیام